● اعتبار و کارت اعتباری در کانادا:

بقول پدربزرگها: آقاجون اینو آویزه گوش ات بکن "در کانادا و در کل، آمریکای
شمالی، شما بعنوان آدمی که اومده اینجا زندگی بکنه، چیزی مهمتر و جدی تر و
حیاتی تر از اعتبار – یا بقول اینجایی اش کردیت – نداری و نخواهی داشت!" و
کوچکترین سهل انگاری در این مورد بسیار بسیار گرون تموم خواهد شد.

حالا یعنی چه اش رو توضیح میدم:

شما از روز اولی که پاتو میگذاری رو خاک این منطقه، یا بلکه زودتر، از همون
موقعی که برای مهاجرتت با صدجور دنگ و فنگ حساب بانکی باز کردی، به
دنیای حساب و کتاب اعتباری وارد شده ای و جایی در یک بانک اطلاعاتی یک
پرونده سوابق مالی و اعتباری برات باز شده و ازین لحظه کوچکترین فعالیت
مالی ایکه داشته باشی، سابقه ات اینجا ثبت میشه.

هر صورت حسابی رو که پرداختی، سر موقع و بی دردسر یا با کشمکش و دعوا
و مبلغی تا حالا گرفتی یا بحسابی فرستادی و خلاصه هر نفس غیر مجانی ایکه
کشیدی، میره تو پرونده ات.

حالا وقتی بخواهی درخواست کارت اعتباری کنی، یا بخواهی وام مسکن بگیری
یا برای اتومبیل جدیدی که پسند کردی درخواست پرداخت اقساطی بکنی، اولین
چیزی که برای بانک یا موسسه اعتباری ملاک خواهد بود همین پرونده جنابعالی
است.

پس از اولین قبض تلفن که در خانه اومده تا مهمترین چکی که تا حالا کشیدین در
میزان تحویل گرفته شدنتون درآینده از طرف بانک نقش داره!

یادتون باشه که قبض ها و صورتحسابهای ماهانه رو یک جایی تاریخ زده و مرتب
به ترتیب زمان پرداختشون بچینین و سر موقع و حتی شده یکی دو روز زودتر
پرداختشون کنین. اینها تک تک آجرهای بنای اعتبار شما تا آخر عمرتون هستند
پس با دقت و نظم باهاشون برخورد کنین!

سوابق مالی شما چند ده سال باقی می مونند و با پیشرفت روزافزون تکنولوژی
ذخیره سازی و حفظ اطلاعات، این مدت طولانی تر میشه پس یادتون باشه دسته گلی
که اول جوونی تو اوضاع مالی به آب بدین میتونه موقع بازنشستگی بیاد سر وقتتون
پس حواستون باشه.

چند نکته هم در مورد کارت اعتباری برای مهاجران تازه رسیده:

یک – هرچه وضع مالی شما مستقر تر باشد و سابقه حضور شما در کانادا طولانی
تر، شرکتهای صادر کننده کارتهای اعتباری راحت تر درخواست شما را قبول
می کنند.
دو- بیشتر شرکتهای کارت اعتباری قوانینی دارند که بموجب آنها اگر درخواست
کسی را رد کرده باشند، تا شش ماه بعد از آن درخواست جدیدی ازین شخص
قبول نمی کنند. پس حواستان را جمع کنید موقع درخواست.
سه – بعضی بانکها، مثلا تی دی، روشی دارند که در آن برای صدور یک کارت
اعتباری ویزا با سقف خرید هزار دلار، از شما دوهزار دولار ودیعه گرفته و
در یک حساب سرمایه گذاری سه ساله بنام شما پس انداز می کند. باین ترتیب
پول شما بمدت سه سال در آن حساب میماند و بهره ای حدود 3 درصد در سال
هم میگیره – که در مقایسه با بهره های بانکی اینجا بدک هم نیست – و شما کارت
را دریافت می کنید. در طول مدت این سه سال، شرکت کردیت کارت شما را
ارزیابی میکند و شاید حتی در این مدت چندبار هم بشما تلفن بزنند و پیشنهاد
اضافه شدن اعتبارتون رو بدن. خلاصه کلام اینکه اگر خوش حساب باشید و
از کارت هم استفاده کنید، ظرف همان سال اول اعتبار کارتتون اضافه میشه
و حتی گرویی را هم آزاد می کنند و شما تبدیل میشوید به آدمی معتبر با سابقه
اعتباری خوب.
چهار – معمولا بانکها کارت ویزا را پشتیبانی میکنند و شرکتهای مالی دیگر
کارت مسترکارت را و این کارت دومی از ویزا آسانگیر تره و بهتر با
شما راه می یاد. بعلاوه اغلب مسترکارتها به ازای هر دلاری که با آنها خرج
کنید بشما امتیازات مالی – درحد یک درصد مبلغ خرج شده که کاچی به از
هیچی هست- میدن که باهاش هم خرید میشه کرد هم تخفیف میشه گرفت.
پنج – باید بین اعتبارتان در کارتهای اعتباری و هزینه های ماهانه و درآمدتان
تناسب برقرار باشد. پس اینکه هی از چپ و راست کارت درخواست کنید و
بگیرید و هی تقاضا کنید اعتبارتان را در این کارتها اضافه کنند ممکن است
این تناسب را بهم بزند و وقتی برای گرفتن وام می روید، بهتان وام ندهند چون
بترسند با بودن این کارتها بیشتر از توان ماهانه تون خرج کنین و نتونین قسط
وامتون رو بدین و گرفتاری درست کنین. پس به این هم حواستون باشه.

دیگر عرضی نیست فعلا تا بعد...


Link to this log     لینک به این نوشته - 1:39 p.m. -                                                 مطلب را به بالاترین بفرستید: