●
حیف از پول، حیف از وقت نازنین!
الان دارم از دیدن فیلم (روزی روزگاری در مکزیک) برمیگردم. یک کپی رنگ
و رو رفته و بازسازی شده از فیلم دسپرادو با بکارگیری آنتونیو باندراس، سلما هایک،
جانی دپ، ویلم دافو، میکی رورک و از همه جالب تر انریکه ایگلسیاز!
یادم میاد اون وقتها تو ایران بابام اینا بشوخی میگفتن وقتی دیدین فیلمی پر شده از هنرپیشه
های معروف و گرون، بدونین بودجه برای خود فیلم نامه کم اومده و صدی هشتاد داستان
فیلم آبکیه! گمونم این فرمول هنوز معتبره. بیچاره آنتونیو باندراس هم یک مقداری پا به سن
گذاشته و آرتیست بازی اکشن یک کمی بهش نمیاد. سلما هایک هم، که جمعا سه دقیقه در
کل فیلم ظاهر شد.انریکه ایگلسیاز، که مثلا برادر کوچک آنتونیو باندراس بود ، از هرگونه
شباهت ظاهری – از نظر قیافه و قد و هیکل- با اون مبری بود و میشد هردوشون رو کاملا
از توی فیلم حذف کرد و بدون اونها فیلم رو ساخت.
شخصیت آنتونیو باندراس هم معجونی بود از عناصری مثل سوپرمن و رینگو و اسپایدرمن و
لات جوانمرد با کمی چاشنی میهن پرستی برای مکزیک – که ما هنوز سر در نیاوردیم
برای چی هالیوودیها دارند سبیل مکزیک رو چرب میکنند.
خلاصه اینکه علیرغم اینکه من شدیدا عاشق فیلم اکشن هستم و ضریب اغماض بالایی هم
در مورد بازی بد یا آبکی بودن داستان دارم، از سر تا ته فیلم هیچ نکته جالب یا گیرایی پیدا
نکردم.
دیدار از این فیلم به صلاحدید خودتون ...
Link to this log لینک به این نوشته
-
1:14 a.m. -
مطلب را به بالاترین بفرستید: