● نگاه به زندگي از زاويه اي دلپذير- ( قسمت سوم )

با اجازه دوستان عزيزي که درخواست آنتراکت کرده بودند، براي قطع نشدن بحث و در عين
حال وجود فرصت بيشتر جهت بررسي مطالب، بجاي وقفه در ادامه راه، حجم مطلب طرح شده
در لاگهاي بعدي کمتر خواهند بود بدون دست خوردن فشردگي يا نواخت آنها.

اصل تبادل ( بخشايش )

کاينات از طريق مبادل پويا عمل ميکند...
داد و ستد، جنبه هاي متفاوت جربان نيرو در کايناتند و در شور و شوق بخشيدن آنچه که
مي جوييم، فراواني کاينات را در زندگيمان به جريان مي افکنيم.

هيچ چيز ايستا نيست. جسممان در حال مبادله پويا و مداوم با جسم کاينات است. ذهنمان به طرزي
پويا با ذهن کيهان ارتباط متقابل دارد. نيرويمان نمايانگر انرژي کيهاني است. جريان حيات هيچ
نيست مگر ارتباط متقابل و هماهنگ نيروهايي که به صورت اصل بخشايش عمل مي کنند. چون
جسم و ذهنمان با کاينات در مبادله دايم و پويا هستند، بندآوردن جريان نيرو مانند بند آوردن جريان
خون است. هر گاه خون از جريان باز ايستد دچار سنگيني و گرفتگي و ايستايي ميشود.
به اين دليل بايد ببخشاييم و بستانيم تا بتوانيم ثروت و فراواني – يا هر چه را که خواهانيم-
درزندگيمان در جريان نگهداريم. واژه فراواني ( affluence ) از ريشه (affluere ) به معناي (جريان
داشتن در فراواني) است.

پول در واقع نمايانگر آن نيروي حياتي است که مبادله ميکنيم و مظهر آن نيروي حياتي است که در
ازاء خدمتي که به عالم عرضه ميکنيم، بکار ميبريم. واژه (currency ) که معناي پول ميدهد نيز نمايانگر
جريان نيروست. ريشه لاتين اين واژه ( currere ) است که معناي (دويدن) يا (جريان داشتن) را ميدهد.
بنابراين اگر جريان پول را متوقف کنيم – اگر تنها قصد ما چسبيدن به آن و احتکار آن باشد- چون
پول نمايانگر نيروي حيات است، عملا جريان بازگشت آن را به زندگيمان نيز متوقف ميسازيم.
براي اينکه آن نيرو به سوي ما بيايد، بايد در جريان نگاهش داريم.
هر رابطه اي داد و ستد است. بخشيدن، ستاندن را توليد ميکند. آنچه بالا مي رود بايد پايين بيايد.
آنچه بيرون مي رود بايد بازگردد. در واقع، ستاندن مانند بخشيدن است، زيرا داد و ستد جنبه هاي
گوناگون جريان نيرو در کايناتند و بروز اختلال در هريک، به بقيه نيز منتشر ميشود.
در هر بذر وعده هزاران جنگل نهفته است. اما بذر نبايد احتکار شود بلکه بايد هوشمندي خود را
به خاک حاصلخيز ببخشد. از طريق اين بخشش، نيروي نامريي آن در تجلي مادي جريان مي يابد.
هر چه بيشتر ببخشيم، بيشتر دريافت مي کنيم. زيرا فراواني کاينات را در زندگيمان در جريان قوي
تري نگاه مي داريم. در واقع، هر آنچه که در زندگي ارزش داشته باشد فقط زماني فزوني مي يابد
که بخشيده شود.

آنچه در اثر بخشيدن افزايش نيابد، نه ارزش بخشيدن دارد و نه ارزش دريافت کردن. چنانچه با
عمل بخشيدن، احساس کنيم که چيزي را از دست داده ايم، واقعا آن را هديه نداده ايم و موجب
افزايش نخواهد شد. اگر با اکراه ببخشيم، نيرويي در پس آن بخشايش نخواهد بود.
مهمترين چيز در هنگام تبادل نيتي است که در پس داد و ستدمان نهفته است. نيت همواره بايد ايجاد
شادماني براي بخشاينده و ستاننده باشد زيرا شادماني، حمايتگر و حافظ حيات است و از اين رو،
موجب افزايش مي شود.

تمرين بخشايش بسيار ساده است: اگر شادي ميخواهيم به ديگران شادي بدهيم. اگر محبت ميخواهيم،
بياموزيم که محبت کنيم. اگر توجه و قدرداني مي خواهيم، بياموزيم که توجه و قدرداني نشان بدهيم.
اگر وفور مادي ميخواهيم، به ديگران کمک کنيم تا از نظر مادي غني شوند.
در واقع، آسانترين راه براي کسب آنچه ميخواهيم اين است که به ديگران کمک کنيم تا به خواسته هاي
خود برسند.
حتي فکر بخشيدن، انديشه برکت طلبيدن يا حتي دعايي ساده، اين قدرت را دارد که بر ديگران اثر بگذارد.
به اين دليل که اگر جسممان به جوهر خود تمرکز يابد، به انبوهي از انرژي و اطلاعات متمرکز،
ميان عالمي از انرژي و اطلاعات تبديل ميشود. ما مجموعه اي آگاهي متمرکز در کايناتيم. مفهوم
ضمني واژه (آگاهي) بيشتر و غني تر از انرژي و اطلاعات محض است. مفهوم ضمني آن، انرژي
و اطلاعاتي است که همچون انديشه، زنده است. بنابراين ما مجموعه اي انديشه در کايناتي انديشمنديم.
و انديشه قدرت ايجاد تحول دارد.

بهترين راه براي اجراي اصل بخشايش اين است که تصميم بگيريم هرگاه با کسي تماس داريم، چيزي
به ايشان بدهيم. لزومي ندارد که هميشه هديه ارزش مادي بالايي داشته باشد. مي تواند شاخه گلي يا
تحسيني يا دعايي باشد. موهبت هاي ابراز علاقه و توجه و عاطفه و تحسين و محبت، از گرانقدرترين
هدايايي اند که مي توانيم بدهيم و بهايي هم براي آنها نپردازيم. هرگاه کسي را مي بينيم، مي توانيم
خاموش برايش برکت بطلبيم و خوشبختي و شادي و خوشدلي او را آرزو کنيم. اين گونه بخشايش خاموش
بسيار قدرتمند است.
بياييد از امروز با سپاس همه هدايايي را که زندگي به ما پيشکش کرده است دريافت کنيم.هداياي طبيعت
را با شادي پذيرا باشيم: نور آفتاب، آواز پرندگان، و بارانهاي روح افزا و يا برف هاي حيات بخش زمستان.
دربرابر دريافت هديه از ديگران نيز گشوده باشيم: خواه هديه اي مادي، خواه تحسين و دعايي.

در بحث بعدي نگاهي خواهيم داشت به اصل علت و معلول (کارما)

سربلند و شاد باشيد.




Link to this log     لینک به این نوشته - 1:51 p.m. -                                                 مطلب را به بالاترین بفرستید: