● درباره اهمیت تسلط به زبان انگلیسی

دوستان خوبی که در صف مهاجرت هستید از هر فرصت و امکان و استعدادی که دارید برای تسلط به مکالمه و مکاتبه به زبان انگلیسی – در حد رساندن این تسلط به مهارتتان در زبان فارسی- استفاده کنید.

شما بعدا برای یادگیری آن وقت ندارید. درست است که در محیط بهتر و سریعتر می توانید مکالمه را یاد بگیرید ولی در طول مدتی که دارید اینکار را می کنید بیکار می مانید و از جیب مبارک می خورید و در سابقه کارتان وقفه می افتد و گرفتار می شوید. یادتان باشد کار کردن در پیتزا فروشی و کافه تریا برای شما سابقه کار کانادایی به حساب نمی آید – مگر آنکه مایل باشید در همین زمینه فعالیت خود را ادامه دهید – و دور سابقه کار تخصصی تان در ایران را خط قرمز بکشید.

هیچ موسسه هیچ مجموعه کتاب و نوار و هیچ دوره خصوصی و نیمه خصوصی ای در ایران وجود ندارد که شما را برای میزان تسلط مورد نیازتان به زبان انگلیسی آماده کند. مجموعه ای از این امکانات در کنار سالها تلاش خودتان و ممارست و تمرین می تواند این برگ برنده را در دست شما بگذارد.

بعد از ده سال مطالعه و تمرین مکالمه و مکاتبه وقتی پا به این سرزمین می گذارید، تازه متوجه می شوید که شما که استاد زبان در میان هم دانشگاهیان و دوستان و فامیل خود بوده اید در اینجا نمی توانید به سرعت و روانی و لهجه یک بچه کانادایی ده ساله انگلیسی صحبت کنید.

اشتباه نکنید! بسیاری از آدم ها توان بیولوژیکی یادگیری لهجه صحیح یک زبان دیگر را بعد از سن بیست سالگی ندارند. خیلی ها را می شناسم که بعد از عمری زندگی در کانادا، تحصیل در این کشور و کار مرتبط با مردم و به طبع آن هزاران ساعت تمرین مکالمه، باز به مجرد گفتن اولین جمله، کانادایی نبودنشان محرز می شود. ولی به آنچه در این کشور اهمیت داده می شود، روان بودن شما در گفتار حضوری و تلفنی و انتخاب لغات و عبارات مناسب است و نه لهجه شما. توان شما در نگارش یک ایمیل محترمانه و صحیح است و دانش شما در معادل انگلیسی اصطلاحات فنی تخصصی است که تحت عنوان کارشناس آن رشته به این کشور مهاجرت کرده اید. در مورد لهجه بواسطه بودن چندین مدل آن در میان مردم – چینی، هندی، روسی، آفریقایی، عربی و ...- سختگیری خاصی وجود ندارد.

چه بسیارند روس ها و هندی ها و چینی هایی که بواسطه لهجه غلیظ زبان مادری، علیرغم تخصص فنی عالی و تحصیلات بالا، بیکار می مانند زیرا وقتی با آنها صحبت می شود نه می توان فهمید چه می گویند و نه ایشان قادرند منظور شما را بفهمند. نتیجه اینکه این عده بین پنج تا دهسال در کانادا سرگردان می مانند تا بتوانند کم کم لهجه قوی و انگلیسی ضعیف خود را درست کنند و در این مدت باید یا در شرکت پسرخاله و یا همشهری سابقشان کار کنند یا به سراغ کار کارگری بروند.

در این میان فارسی زبانان بواسطه لهجه نسبتا ملایم زبان مادری از مزیت چشمگیری برخوردارند. این را با هوش نسبی بالای مهاجرتی ترکیب کنید و به لیست بلند بالای ایرانی الاصل هایی می رسید که به روانی و سهولت انگلیسی صحبت می کنند و عده زیادی از ایشان نیز قادرند بسیار نزدیک به لهجه رسمی کانادا مکالمه نمایند.

از طرف دیگر باید دقت کنید که هسته مرکزی این تسلط باید در ایران و در زمان انتظار شما در صف مهاجرت و حتی بسیار زودتر از آن – یعنی در دوران دانشجویی یا دانش آموزی- شکل گرفته باشد.

اگر چنین نیست و هنوز به این تسلط نرسیده اید اجازه ندهید وقتتان به هدر رود. از هر منبع و ماخدی که می توانید استفاده کنید. اولویت با مکالمه است. پس تا می توانید تمرین کنید و بخوانید و بیاموزید و بکار ببرید. هر وقت توانستید به راحتی و به روانی صحبت کنید. بدانید که حدود %80 راه را آمده اید و حالا آماده خواهید بود که %20 باقی مانده را در کانادا بیاموزید.

این موضوع را بواسطه اهمیت آن و از آنجا که می بینم هنوز عده زیادی از دوستان آنرا رعایت نمی کنند و اینجا سر از کلاس زبان در می آورند برای چندمین بار یادآوری کرده ام.

بروید سر درستان و وقتتان را با وبلاگ خوانی مصرف نکنید. بارک الله!



Link to this log     لینک به این نوشته - 10:05 a.m. -                                                 مطلب را به بالاترین بفرستید: