● مهاجر تازه وارد و باد منفی هشت درجه با سرعت 35 کیلومتر در ساعت

اولین روز سرد درست و حسابی زمستان را امروز شاهد بودیم. تا پیش از این هوا بین پاییز و زمستان در نوسان بود و گاهی به زیر صفر می رفت و گاه به زحمت سرد تر از 5 درجه بالای صفر می شد.

این رکورد جدید نشان می دهد که از این به بعد نوسانات شدید تر، و روزهای سرد به مراتب سخت تر و منجمد کننده تر خواهند بود. البته این نکته لازم به ذکر است که هوای تورنتو آدم را ذله (!) نمی کند و هرگز در یک وضعیت یا درجه گیر نمی کند و بطور متوسط هر دو سه روز یکبار جابجا می شود و مثلا اگر دو سه روز سرما و ویند چیل شدید داشت، حتما بعدش دو سه روز از سرمای آن کاسته می شود یا ویند چیل از قدرت می افتد.

برای مهاجری که اولین زمستان را در تورنتو می گذراند دوران محک زدن توان جسمی با شدت سرمای منطقه آغاز شده. لازم به ذکر است که نداشتن اتومبیل و یا به صرفه نبودن بردن آن – مثلا نزدیک بودن محل کار به ایستگاه مترو، یا قرار داشتن محل کار در مرکز شهر (یعنی ترافیک سنگین و هزینه چند صد دلاری ماهانه پارکینگ) – به معنای پیاده روی در زمستان است و اگر به تی تی سی – چه ایستگاه اتوبوس باشد و چه ایستگاه مترو- از طریق مسیر های زیر زمینی یا سرپوشیده دسترسی ندارید، باید خود را برای پیاده روی در سرما آماده کنید.

بهترین توصیه استفاده از روش "کشتن پشه با آر پی جی" است. و این یعنی اینکه به هیچ وجه سرما را دست کم نگیرید. اگر حتی مجبورید پنج دقیقه در هوای آزاد راه بروید حتما علاوه بر پوشاک معمول زمستانه، شال گردن و دستکش پشمی و هد بند یا کلاه پشمی به همراه داشته باشید.

باور کنید بهتر است گاهی دستتان از این بار اضافه خسته شود و حتی بعضی روزها گرمتان شود، تا اینکه غافلگیر شوید و سرمای شدیدی بخورید.

در تهران از ویندچیل – یا فاکتور سرمای باد- خبری نیست. مهاجرانی هستند که از نقاط مختلف روسیه به تورنتو مهاجرت کرده اند و همگی معتقدند که زمستان تورنتو به مراتب از زمستان مسکو یا سن پیترز بورگ سرد تر و آزاد دهنده تر است و متفقا دلیل آنرا وجود ویند چیل در زمستان تورنتو می دانند.

سرد ترین دوران در تورنتو از نیمه دوم ژانویه شروع می شود و غالبا تا آغاز نیمه دوم فوریه ادامه دارد.

سال گذشته بیشترین رکورد ویندچیل منفی سی و هفت درجه در باد 45 کیلومتر در ساعت بود – که می تواند در کمتر پنج دقیقه شخصی را که در پوشیدن لباس زمستانه بی دقتی کرده از پا در بیاورد! در این جور مواقع اگر احساس کردید پاهایتان از شدت سرما در حال خواب رفتن هستند، سریعا به منزل برگردید و وضعیت لباستان را درست کنید. چون اگر بدلیل بی حسی پا ها از حرکت باز بمانید پیش از آنکه مردم بدادتان برسند – که معمولا فورا هم می رسند – تا مرز یک سینه پهلوی اساسی پیش رفته اید!

تورنتو و کلا جنوب انتاریو منطقه ای باد خیز است. جریان دایمی باد که گاها آنقدر شدت دارد که حرکت ابر ها در هوا به صحنه های کارتون بچه های شباهت پیدا می کند، موجب تمیز شدن دایم هوای این منطقه از آلودگی می شود و در عوض در زمستان موجب ورود هوای سرد تازه به شهر و اسپری شدن آن به مردم می گردد. خوشبختانه محیط شهری تمیز و از هزاران عامل میکروبی و بیماری زا شهر های جهان سوم مبراست و جابجایی دایمی هوا نیز به این امر کمک می کند.

مراقبت از سر و صورت – خصوصا استخوان های گونه و پیشانی- مانع از بروز سرما خوردگی سینوس ها و گرفتاری طولانی مدت با عفونت این منطقه از صورت می شود. از پیچیدن سر و صورت خود هیچ ابایی نداشته باشید و بدانید که بقول معروف "نمی شود سرما را با نزاکت خورد"!

همراه داشتن قرص ضد سرما خوردگی و ویتامین ث هم بد نیست. چه بسا بتوانید سرما خوردگی را در همان دقایق اول بروز علایمش در جا متوقف کنید. صبر کردن تا برگشت به منزل در چند ساعت بعد می تواند منجر به جاگیر شدن سرما خوردگی و آغاز پروسه آزار دهنده چند روزه درمان و نقاهت آن شود.

هر روز صبح و اصولا همیشه قبل از خروج از منزل، وضعیت هوا را با تلویزیون چک کنید. وضعیت هوا تا چذد ساعت بعد را هم در نظر داشته باشید – مثلا اگر صبح از منزل بیرون می روید و عصر باز خواهید گشت حتما وضعیت هوای عصر را هم چک کنید- و برای تمام حالات آن خود را تجهیز کنید. مثلا اگر صبح فقط باد با ویند چیل داریم و برای عصر احتمال بارش برف می رود، برای پوشش سر در مقابل بارش برف مجهز شوید.

اگر در یکی از روزهای زمستان بنظرتان رسید پیاده رو آب پاشی شده و خیس است از قدم گذاشتن بر روی آن سطح بظاهر خیس حذر کنید. این علامت "فریزینگ رین" یا باران منجمد شونده است که در حین بارش، و پیش آنکه فرصت کدر شدن پیدا کند مثل شیشه یخ زده و میزان اصطکاک آن بسیار ناچیز است و می تواند باعث زمین خوردن شدید شود.

روی قدرت چتر خود برای محافظت شما در مقابل برف و یا احیانا ویند چیل، هیچ حسابی باز نکنید. قویترین چتر ها در مواجهه با باد های بالای 30 کیلومتر در ساعت – که در این شهر بسیار متداول هستند – براحتی پشت برو شده و در هم می شکنند. بیشترین تمرکز حفاظت باید در لباسی باشد که به تن دارید.

پوشیدن چند لایه لباس هم متداول است و هم به شما امکان کم و زیاد کردن آنرا می دهد. یعنی پوشیدن پلوور و/ یا ژاکت روی لباس و بعد پوشیدن یک کاپشن دو یا سه لایه که بیرونش باد گیر یا برزنت باشد و درونش ژاکت کرکی – اینجا معروف به فلیس- متصل به کاپشن، داشته باشد.

یادتان باشد که در این کشور هر قدر برای لباس زمستانه هزینه کنید ارزشش را دارد و در طول پنج ماه سرمای این منطقه، خرجش را در می آورد!

اگر اکنون در ایران سرگرم بستن چمدان برای ورود در فصل سرما هستید از اتلاف پول برای خرید کاپشن و شالگردن و ... اضافه خودداری کنید. همان هایی را که دارید بیاورید و در طی همان هفته اول بروید و خود را تجهیز کنید. لباس های زمستانه ای که اکنون در دسترس شما هستند ابدا حریف سرمای کانادا نمی باشند و از نظر قیمت هم مشابه – و شاید گرانتر از - همتا های کانادایی خود هستند پس پولتان را دور نریزید و چمدانتان را پر نکنید!

خوردن سوپ جوجه، مرکبات، نوشیدنی گرم، ویتامین ث، کپسول یا قرص داروی گیاهی اکنیشیا، و نیز قرص تکمیلی زینک (روی)، از دیگر روش های کمک به افزایش مقاومت بدن در سرمای زمستان است.

موفق و سالم باشید



Link to this log     لینک به این نوشته - 10:26 a.m. -                                                 مطلب را به بالاترین بفرستید: