● طرح لغو "بازنشستگی اجباری" در انتاریو

این تصمیم دولت انتاریو در پی چاره اندیشی برای کاهش فشار فزاینده بر شرکتهای سرمایه گذاری صندوقهای بازنشستگی و نیز حفظ نزدیک به %20 از نیروی کار مجرب بالای پنجاه سال در بازار کار صورت می گیرد.

افزایش تدریجی میانگین سنی نیروی کار در آمریکای شمالی در کنار افزایش طول عمر متوسط مردم – به بالای هشتاد سال- شرکت های سرمایه گذاری بازنشستگی – که مسئول سرمایه گذاری با پول های بازنشستگی پرسنل تحت پوشش و پرداخت مستمری بعد از بازنشستگی هستند- را با مشکل کمبود بودجه لازم جهت پرداخت مستمری روبرو نموده. تا کنون بازنشستگی اجباری در سن 65 سالگی یکی از عوامل مهم در افزایش این فشار بوده است که با از میان رفتن آن، به نیروی کار بالای شصت سال نیز امکان ادامه فعالیت داده می شود. این امر ضمنا در حفظ روحیه و سلامت روانی و جسمانی افراد بازنشسته – با حفظ روتینی که متجاوز از 30 سال به آن خود گرفته اند- کمک می کند و هزینه های درمانی ایشان را می کاهد و به طول عمر ایشان می افزاید.

در این در حالیست که سیستم تنبل پرور و بیعار ساز بازنشستگی و بیکاری در کشورهای مهم اروپا – نظیر آلمان، فرانسه، هلند، سوئد و ... – شانس خود را برای تعدیل فشار کمرشکن این معضل با رای منفی مردم اروپا به قانون اساسی اتحادیه از دست داد. این قانون به شکلی تعیین شده بود تا مردم را وادار به فعالیت های سازنده بیشتر، تلاش برای یافتن کار و احتراز از دریافت حقوق بیکاری چند ساله از دولت های متبوع خود سازد که طبعا چندان خوشایند فرهنگ بیعاری و تن پروری اروپاییان نیست.

ناگفته پیداست که این فشار فزاینده مانع از رشد قدرت افتصادی اروپای ورشکسته خواهد شد و مردم این کشور ها – در مقایسه با مردم آمریکای شمالی- به فقر و کمبود بیشتری دچار خواهد شد. در حال حاضر بخش قابل ملاحظه ای از اروپائیان استطاعت وسیله نقلیه شخصی ای گرانتر از موتور سیکلت را ندارند و اکثریت ایشان تا پایان عمر خود توان مالی خرید خانه را ندارند و بخش قابل ملاحظه ای از آنها در خانه های بالای صدسال – متعلق به پدربزرگ و پدرشان- زندگی می کنند. این در حالیست که در آمریکای شمالی اتومبیل تداول بیشتری دارد و متجاوز از هفتاد درصد مردم در منزل شخصی زندگی می کنند و بخش قابل ملاحظه ای از این منازل نوساز هستند.

بنظر می رسد سوژه تبدیل شدن اروپای متحد به یک ابر قدرت در مقابل آمریکا – در طی هزار سال آینده (!) – موضوع جالبی برای افسانه پردازان و نویسندگان داستان های تخیلی باشد.

روز خوش

Link to this log     لینک به این نوشته - 10:38 a.m. -                                                 مطلب را به بالاترین بفرستید: