● یک نکته برای بچه های باهوش

موضوع میزان هوش و مقدار آن یا Intelligence Quantity یا به اختصار IQ موضوعی است که سالها مورد بحث و تحقیق بوده است و روش های متعددی برای اندازه گیری آن ابداع شده اند و نظریه های گوناگونی در مورد داده شده. اما طبق آخرین تحقیقات:

IQ چیزی است که بچه با مقدار ثابت و تغییر ناپذیری از آن متولد می شود و مثل تعداد انگشتانش – اگر زندگی اش روال عادی اش را طی کند و دچار صانحه ای نشود – تا آخر عمرش ثابت خواهد ماند.

این یعنی اگر بچه ای در طفولیت IQ اش معادل 120 ارزیابی شد، در بیست و پنج سالگی هم 120 است، در پنجاه سالگی هم 120 است و گذر زمان هیچ اثری روی آن ندارد.

این تصور که اگر با بچه در سالهای پیش از مدرسه بیشتر سر و کله بزنند و اسباب بازی های آموزشی برایش بخرند و بیشتر با او کار کنند، باهوش تر می شود صرفا یک افسانه و خیال است. بچه باهوش تر نمی شود. فقط ورزیده تر می شود (که این ورزیدگی را در سالهای بعد هم می توانسته کسب کند).

این تصور که اگر با بچه سر و کله نزنند و مورد تعلیمش قرار ندهند، خنگ می شود و هوشش رشد نمی کند اشتباه بزرگی است. زیرا هوش نه قابل رشد دادن است نه می شود میزانش را تغییر داد.

البته هر مادر و پدری دلش می خواهد بچه اش خیلی باهوش باشد و به همین دلیل خیلی از ایشان در سالهای طفولیت، یادگیری سریع مطالب و حافظه قوی بچه هایشان را با میزان هوش آنها اشتباه می گیرند و مثلا تصور می کنند چون بچه شان در سن دو سالگی نصف کتاب تاریخ برادر بزرگترش را – که موقع درس خواندن او از زبانش شنیده - از حفظ است، یا گاها اظهار فضل هایی بزرگتر از شرایط سنی اش می کند، لزما باهوش تر از بقیه بچه هاست.

البته شرایط دوران شکل گیری جنین در میزان هوشش بی تاثیر نیست. مثلا در دوران بارداری چنانچه بخاطر قرار گرفتن مادر در محیط های آلوده به مواد شیمیایی – نظیر آلودی شدید هوا- یا بخاطر استفاده از داروهایی خاص، یا بخاطر ابتلای مادر به بعضی بیماری ها، جنین دچار ضایعه مغزی شود، طبعا به تمام توانایی های مغزی اش – منجمله هوشش- صدمه خواهد خورد.

اما بعد از شکل گیری و زاده شدن نوزاد، میزان هوشش مانند عکسی یادگاری، تا ابد ثابت خواهد ماند.

نتیجه:

اگر فکر می کنید بچه تان استثنایی است می توانید با مراجعه به کارشناسان روانشناسی که برای سنجش هوش دوره دیده اند و مجوز دارند تماس بگیرید و قراری برای ارزیابی میزان هوش فرزندتان بگذارید و از میزان آن اطلاع حاصل کنید. (در انتاریو می توانید از پزشک خانوادگی بخواهید لیستی از این کارشناسان در اختیار شما قرار دهند.)

آن وقت اگر بچه شما IQ ای بالای 130 داشت ( یعنی هوش او در گروه Very Superior قرار گرفت و جزو 2.2 درصد از جمعیت دنیا بود ) می توانید تصمیم بگیرید که چکارهایی می خواهید برای رشد و شکوفایی این هوش برایش انجام دهید.

دقت کنید: حتی بهترین و گرانترین مدارس خصوصی هم نمی توانند حتی یک درصد به هوش بچه تان اضافه کنند. اما می توانند سطح سواد و بنیه علمی اش را بالاتر ببرند و امکان پذیرفته شدنش را در دانشگاههای ممتاز دنیا بیشتر کنند.

البته دلیلی وجود ندارد مدرسه گرانقیمت را از سالهای دبستان شروع کنید. تا سالهای بالای دبیرستان راه درازی مانده و تنها این سالها هستند که واقعا نقشی تعیین کننده در آینده تحصیلی بچه ایفا می کنند. زودتر از آن هم به بودجه خود صدمه می زنید – و امکان مالی خود برای فرستادن بچه به دانشگاههای معتبر را کم می کنید - و هم بچه را با کار اضافه ایکه مدرسه بر دوشش می گذارد خسته و دلزده و فرسوده می سازید. ضمن اینکه مطالب ابتدایی و پیش پا افتاده ایکه به بچه – حتی در بهترین دبستان ها - یاد می دهند به هیچ دردش در سالهای مهم بعدی نخواهد خورد و صرفا با تکالیف غیرمتعارف و بیش از حد معمول وقت بیشتری از او و وقت و بودجه بیشتری از شما (که طبعا باید در تمام آنها کمکش کنید) خواهند گرفت.

نکته مهم دیگر اینکه مدارس سختگیر معمولا گند می زنند به معدل بچه درحالیکه عدد دقیق این معدل و ریز تک تک این نمرات معیار مهمی است برای انتخاب ایشان توسط دانشگاه و اگر بواسطه سخت گیری مدرسه این نمره پایین کشیده شده باشد، ممکن است بچه شما علیرغم سواد بیشتر در مقایسه با هم سن و سالانش در مدارس دیگر، از ورود به دانشگاهی ممتاز باز بماند.

توضیح: بحث صرفا عمومی است و هیچ مدرسه خاصی مورد نظر نمی باشد و به هیچ بچه خاصی هم اشاره نشده است!

روز خوش

Link to this log     لینک به این نوشته - 9:44 a.m. -                                                 مطلب را به بالاترین بفرستید: