● هزینه های زندگی در کانادا (بخش سوم)

تلفن شهری و/ یا همراه (گرفتن اشتراک و هزینه های اولیه و هزینه های ماهانه بعدی).

برای خرید تلفن شهری یا موبایل (اینجا می گویند Cell phone یا به اختصار Cell که تلفظ می کنید: سل) باید آدرس داشته باشید. برای آدرس هم می توانید نشانی جایی را که بتازگی کرایه کرده اید یا آدرس یکی از دوستانتان را علی الحساب بدهید تا بعدا آدرس جدید را اعلام کنید.

چه مجرد باشید چه متاهل، در بدو ورود به مدت چند هفته توی شهر ولو هستید و دارید برای درخواست فلان کارت یا فعال کردن حساب بانکی یا انشاالله مصاحبه کاری از این ور به آن ور می روید و کمتر در طول روز در خانه هستید. در این وضعیت داشتن سلفون از ضروریات است تا تماس های تلفنی – گاها مهم – را از دست ندهید.

اگر متاهل هستید و وقتی شما بیرون می روید همسر و فرزند شما در منزل هستند نیاز به تلفن شهری هم دارید. اگر هنوز بچه ندارید داشتن دو تا سلفون بهتر از ترکیب یک سلفون و یک خط شهری است.

حالا نگاهی بیاندازیم به انواع آنها:

1- خط شهری (Land Line یا Residential Line):

1-1: خط شهری عادی:
که معمولا واحدی که اجاره کرده اید سیم کشی لازم برای آنرا دارد و طبق قانون لااقل یک پریز فعال برای آن نیز در نظر گرفته است. اگر یک پریز کم است و می خواهید دو گوشی در منزل داشته باشید کافیست از مغازه های فروش لوازم برقی سیم رابط و دو پریز تقسیم بخرید . این یکی را از مغازه های یک دلاری هم می توانید بخرید.

هزینه تلفن معمولا شامل یک هزینه راه اندازی – حدود 55 دلار- و هزینه ماهانه مصرف است. این هزینه شامل مبلغی ثابت (زیر 20 دلار) برای تماس نامحدود با تورنتو است و بسته به اینکه چه امکانات بیشتری را – نظیر Caller Id یا Call Waiting یا Call Forwarding و ...- درخواست کرده باشید، مبلغی معین نیز در ماه به آن اضافه خواهد شد.

با یک حساب سرانگشتی، تلفن نامحدود شهری با قابلیت کالر آی دی (یعنی دیدن شماره تلفن نام کسی که دارد به شما زنگ می زند) را می شود حول و حوش 25 دلار در ماه جمع و جور کرد.

برای خرید این خط کافیست یا به یکی از نمایندگی های فروش تلفن – که در هر محله ای یکی از آنها پیدا می شود – مراجعه کنید یا از روی اینترنت به سایت یکی از شرکتهای سرویس دهنده بروید و درخواست خود را ثبت کنید.

اگر از روی اینترنت اقدام می کنید باید اطلاعات سین کارت (کارت شماره بیمه اجتماعی Social Insurance Number SIN) را به همراه پاسپورت و اطلاعات استخدامی و تلفن و آدرس یکنفر معرف در کانادا و ... را داشته باشید که چون در آن موقع از اطلاعات استخدامی خبری نیست ممکن است به دردسر بخورید.

اگر حضوری اقدام کنید اطلاعات شناسایی و نیز آدرس محل را از شما می گیرند و از شما می خواهند که هم هزینه راه اندازی را پرداخت کنید و هم چون سابقه اعتباری در کانادا ندارید، مبلغی – در حدود 200 دلار- بعنوان وثیقه بسپارید که بمدت شش ماه در اختیار کمپانی تلفن بماند تا در صورت خوش حسابی و نبودن مشکل آنرا به شما عودت دهند یا اگر خواستید آنرا بجای پرداخت ماهانه برای چند قبض متوالی استفاده کنند.

بقیه پروسه نصب نسبتا راحت است و شما در زمانی که به شما می دهند (مثلا یکی دو روز بعد از درخواست) در منزل منتظر می مانید و مامور مربوطه می آید و راهش می اندازد.

اگر این سرویس را از شرکتهای معتبر و بزرگ بگیرید مثل Bell Canada آن وقت خیالتان راحت است که همیشه خدمات بعد از فروش و تعمیر و ... خوبی دارند. ضمنا هر کدام از قابلیت های اضافی را که خواستید می توانید پس دهید یا هر چند بار که خواستید عوضش کنید. شرکت Rogers هم شرکت بزرگی است و اخیرا زده تو کار دزدیدن مشتریان بل و اگر اشتراکتان را به آنها تبدیل کنید یک سری مزایایی می دهند – از جمله یک جفت گوشی بیسیم مجانی.

معمولا این شرکتها برای تلفن راه دور هم پلن های جور و واجوری دارند که هیچ کدامشان برای تماس با ایران قیمت خوبی ندارند. هنوز هم ارزانترین راه تماس با ایران استفاده از کارت های تلفنی است که در فروشگاههای ایرانی فروخته می شوند.

2-1- خط شهری اینترنتی:
یک سری رقیبان جدی جدید نیز در این بازار ظهور کرده اند که سرویس تلفن را از روی اینترنتی که در خانه دارید (بشرط اینکه اینترنت کابلی داشته باشید) به شما می دهند و شما فقط باید دستگاه کوچکی را به خط اینترنت وصل کرده و از طرف دیگرش به دستگاه تلفن متصل کنید.

این سری در مقایسه با مدل عادی در تماس درون شهری تفاوت قیمتی قابل ملاحظه ای ندارند اما اگر معمولا با راه دور در کانادا و ایالات متحده خیلی زیاد تماس می گیرید، برایتان ارزانتر از بقیه درمی آیند. ضمنا بسیاری از قابلیت های اضافه را هم برایش هزینه شارژ نمی کنند.

این قابلیت راه دورشان همچنان بدرد شما که با ایران تماس می گیرید نمی خورد.

شاید بشود گفت مهمترین مزیت آنها قابل حمل بودنشان است. یعنی شما دستگاه را می توانید با خودتان به هر جای شهر که خواستید ببرید و به هر خط اینترنتی بزنید و شماره تلفن شما هم با شما می آید همانجا.

شرکتهای Vonage و Primus از این نمونه سرویس دهنده ها هستند.

برای خرید گوشی تلفن منزل – چه از نوع رومیزی و چه از نوع بیسیم می توانید به فروشگاههای زیر مراجعه کنید:

FutureShop

Best Buy

Source by Circuit City

Staples

و هر جای دیگری که دلتان خواست!


2- تلفن همراه (Cell Phone)

بزرگترین شرکتهای ارائه دهنده این تلفن ها در حال حاضر عبارتند از Rogers و Bell و Fido و TELUS . این شرکتها یا خود نمایندگی فروش دارند – به شکل مغازه مستقل یا دکه نمایندگی در مراکز خرید، یا اینکه محصولاتشان توسط فروشگاههای بزرگ لوازم صوتی و تصویری و الکترونیک عرضه می شود (مثلا همانهایی که در بالا اسمشان را بردیم).


دو نوع اصلی اشتراک سلفون وجود دارد: سیستم مصرفی (کارمزدی) و سیستم اشتراکی (آبونمان).

1-2- نوع اول: شما مقداری اعتبار (اصطلاحا Airtime) برای مصرف می خرید و بعد می توانید به مقدار اعتبار موجود در حسابتان حرف بزنید. هزینه های مربوط به این روش عبارتند از هزینه راه اندازه اشتراک (که حدود 50 دلار است و نیم ساعت طول می کشد) و هزینه گوشی (هر شرکت چند مدل گوشی مخصوص این روش را معرفی می کند ولی شما می توانید گوشی های مربوط به سرویس های اشتراکی را نیز بخرید. ضمنا هزینه گوشی ها در اینحالت گرانتر از هزینه آنها وقتی مشترک باشید درمی آید. برای دیدن هزینه های گوشی های هر شرکت روی نام این شرکتها در زیر کلیک کنید) و هزینه اعتبار خریداری شده (معمولا هر حساب جدید که باز می شود با خودش حدود 50 دلار اعتبار یا یکساعت اجازه صحبت یا چیزی مشابه آن را دارد. برای تمدید آن می توانید از انواع کارت های 10 و 15 و 20 و 25 و 30 و 40 و 50 دلاری – که بسته به شرکت فرق می کند- استفاده کنید. بعضی ها هم به شما اجازه می دهند شماره کارت اعتباری تان را به ایشان بدهید تا خودشان هر ماهه مبلغی را که تعیین کرده اید برایتان فاکتور کنند – که با توجه به اینکه شما الان کارت اعتباری ندارید بدرد شما نمی خورد).

این روش تقریبا بشکلی یکسان در تمامی شرکتهای تلفن عرضه می شود و هر کدام نیز نام اختصاصی خودشان را به آن داده اند:

- Rogers به آن می گوید Pay as you go

- Fido به آن می گوید Prepaid Service

- Bell به آن می گوید Prepaid Package

- Telus به آن می گوید Pay and Talk

خودتان قیمت های گوشی ها و انواع کارت ها و امکانات هریک را بررسی کنید. یادتان باشد که Rogers بهترین آنتن دهی را در سطح کانادا دارد.

مزیت :
هر قدر خواستید حرف بزنید پول می دهید و نه بیشتر. مثلا با یک کارت 20 دلاری اجازه دارید یک ساعت حرف بزنید. حالا اگر مصرف ماهانه شما بیشتر از یکساعت نیست – یعنی همیشه دسترسی به تلفن شهری دارید و فقط برای موارد ضروری از تلفن استفاده می کنید- این روش از نصف هزینه اشتراک هم کمتر درمی آید! اما اگر از سلفون بجای تلفن منزل استفاده می کنید این روش بدرد شما نمی خورد.

ایراد:
برای نسوختن اعتبار فعلی باید پیش از پایان اعتبار یک کارت، کارت دیگری را وارد کنید. یعین فرضا کارت های 10 دلاری از موقع وارد کردنشان یکماه بیشتر اعتبار ندارند. حالا اگر شما 8 دلار هم ته حسابتان مانده باشد چنانچه قبل از سررسید این 30 روز کارت دیگری – به هر مبلغی که باشد- وارد نکنید، کل موجودی حسابتان می پرد! و این که باید مراقب باشید تا این اتفاق نیافتد خودش اسباب زحمت است. البته درعوض این باقیمانده های ته حساب با هم جمع می شوند و به ماه بعدی منتقل می شوند و کم کم برای خودشان Airtime قابل توجهی می شوند.

نکته: اگر اشتباها تاخیر کردید و مبلغ را پراندید، با بخش خدمات مشتری شرکت تماس بگیرید و بگویید که در محاسبه زمان شارژ مجدد اشتباه کرده اید و از ایشان بخواهید تا جاییکه امکان دارد یک مقداری از موجودی از دست رفته را به شما برگردانند. معمولا نصف یا بیشتر آن را می توانید پس بگیرید. البته فقط بار اول!

ضمنا بعدا که کارت اعتباری گرفتید با ایشان تماس بگیرید و از ایشان بخواهید که از این ببعد مبلغ مربوطه را خودشان سر موعدش از کارت شما کم کنند تا دیگر مجبور نباشید حساب و کتاب زمان مربوطه را نگاهدارید.

2-2- سیستم اشتراکی (آبونمان):

که همان شرکتهایی که ذکر خیرشان رفت عرضه می کنند و ده ها شکل مختلف دارد و طیف وسیعی از گوشی ها را در بر می گیرد.
هزینه گوشی ها در این حالت از هزینه خرید جداگانه آنها کمتر است. هزینه اشتراک از حدود ماهی 40 دلار شروع می شود و می رود بالا. این روش بدرد کسانی می خورد که از سلفون زیاد استفاده می کنند و استفاده کارمزدی برایشان به صرفه نیست.

معمولا برای افتتاح حساب نیاز به کارت اعتباری هست که اخیرا برای اینکه مهاجران تازه رسیده هم بتوانند از این روش استفاده کنند مبلغی را بعنوان ودیعه – مثلا 90 دلار- از ایشان می گیرند و شش ماه نگاه می دارند و در صورت خوش حسابی آنرا عودت می دهند یا بعنوان اعتبار برای پرداخت صورت حساب ها استفاده می کنند. برای دیدن انواع پکیج های اشتراکی روی این اسامی کلیک کنید:

Rogers

Fido

Bell

Telus

یک نکته دیگر در مورد کسانیکه مایل هستند گوشی موبایل خودشان را به کانادا بیاورند و اینجا استفاده کنند:
اولا اینکه گوشی شما باید بتواند فرکانس های کانادا را پوشش دهد (مالتی بند باشد) و ضمنا قفل هم نباشد (یعنی روی سرویس دهنده قبلی قفل نشده باشد و بتواند از سرویس دهنده جدید سرویس بگیرد). برای کسب اطلاعات بیشتر اینجا و نیز اینجا کلیک کنید.

نکته آخر اینکه تلفن همراه در کانادا، به نسبت هزینه های زندگی، ارزان است و برخلاف ایران ابدا اسباب پز دادن و قیافه گرفتن نیست و معمولا آدم های متشخص و حسابی از گوشی های ساده و غیر فانتزی استفاده می کنند و گوشی های فانتزی و عجق وجق معمولا در دست بچه های مدرسه ای و ... ها دیده می شود. پس مواظب باشید به هوای اتمسفر تهران خودتان را بی خودی توی خرج نیاندازید!

روز خوش

Link to this log     لینک به این نوشته - 5:30 p.m. -                                                 مطلب را به بالاترین بفرستید: