●
سرمای آبکی و مهاجر تازه وارد خوش شانس
زمستان سرد و جدی تورنتو به برکت گلوبال وارمینگ به مسخره بازی تبدیل شده و امروز مثل بهاره و هوا لطیف و ملایم است و اداره هواشناسی گفته شاید امشب باران بباره. این در حالیست که زمستان در ایران به شدت ادامه داره و در هفته گذشته خیلی از شهرستان ها به زیر منفی 20 درجه رفته بودند.
سال پیش در این روز هوا منفی 22 درجه و سوز منفی 28 درجه بود. سال پیشترش منفی 18 بود و سوز منفی 24 در این میان جان مهاجر های تازه واردی که در این یکی دو هفته وارد کانادا شده اند و باید تازه فاز گیج بازی و گم شدن در خیابان و گشتن دنبال ساختمان های دولتی برای درخواست سینکارت و امتحان آیین نامه و ... بروند نجات پیدا کرده و بی خبر از اینکه چی باید باشه و بجاش چی هست برای خودشون می گردند و حیرت کرده اند که پس این زمستانی که ما رو اینقدر ازش ترسوندن کو؟
واقعیت این است که هیچ کس نمی داند این زمستان کجا رفته. خیلی ها خوشحال هستند که روزها که باید سرکار بروند مجبور به تحمل سوز شدید نیستند. خیلی دیگر شاکی هستند که برنامه اسکی آخر هفته شان از بین رفته و نمی دانند باید آخر هفته های زمستان را چکار کنند.
14 تا پیست اسکی در تورنتو و در حومه آن – تا شعاع یکساعت رانندگی – هست که همگی بدلیل نبودن برف بسته هستند.
البته هنوز در آغاز زمستان هستیم و این جذر ممکن است مد هم داشته باشد و سرما بازگردد. اگر تازه به شهر تشریف آورده اید و هنوز لباس زمستانی نخریده اید این ایام حراج در حراج، بهترین زمان برای خرید حداقل مایحتاج زمستانه شماست.
در نهایت این جذر و مد های آب و هوایی منجر به خشک تر شدن خاورمیانه – به درجه بیابان برهوت مطلق- و بی زمستان شدن کانادا منتهی خواهد شد. البته این گرمای تدریجی فرایندی است که از 12 هزار سال پیش در پایان دوره یخبندان آغاز شده و الان دارد به اوج خود نزدیک می شود.
یک مثال ساده:
حتما تا بحال به
تخت جمشید و پرسپولیس در استان فارس رفته اید و یا تصاویر آن را دیده اید. شاید از خود پرسیده باشید چرا باید هخامنشی ها پایتخت تشریفاتی خود را وسط یک صحرای بی آب و علف بسازند؟ اصولا کدام آدم عاقلی در نبود تکنولوژی آبرسانی و انرژی برق و امکانات کنترل درجه حرارت در ساختمان می آید و وسط بیابان پایتخت می زند؟
پاسخ این است که در 2500 سال پیش که این گروه پرسپولیس را در این محل بنیاد کردند، این منطقه سبز و خرم با نهر های متعدد آب و رودخانه های سرشار و بارش باران و برف و رویش گل و سبزه بود و امکان چرای دام فراوان و کشاورزی ممکن و زمستان هایی کوتاه و پر بارش داشت. اما به تدریج در طی چند قرن این گرمای تدریجی خشکسالی و از بین رفتن گیاهان و رشد بیابان را به همراه آورد و این منطقه کم کم ارزش سکونتی خود را از دست داد و تبدیل شد به این صحرایی که امروز در آن واقع شده.
روز خوش
Link to this log لینک به این نوشته
-
10:07 a.m. -
مطلب را به بالاترین بفرستید: