● بازار گران و بدون جای چانه زنی برای خانه و آپارتمان

از آنجاییکه پیش بینی های تهرانتویی معمولا درست از آب در می آیند با روسفیدی به اطلاع می رسانم که دوستانی که بنا به توصیه اینجانب در سه ماه آخر سال گذشته اقدام به خرید منزل نو کرده اند و موفق به گرفتن تخفیف های پنج تا ده درصدی در بازار بادکرده خانه و آپارتمان شدند جزء آخرین خوشبخت هایی بودند که لااقل تا شش، هفت سال دیگر از این شاهکار ها کردند چون شرایط آسانتر وام مسکن و نرخ بهره مناسب در کنار دورنمای رشد اقتصاد آمریکای شمالی دست در دست قرار داده اند و هجوم گسترده مردم برای خرید مسکن را بوجود آورده اند. نتیجه اینکه کسانیکه سه ماه پیش خانه خریده اند می توانند همین الان با پنج تا پانزده درصد استفاده دنبال مشتری برای خانه خود باشند (!) و کسانی هم که الان دنبال خانه می گردند تقریبا هیچ شانسی برای چانه زدن بر سر قیمت ندارند و برای هر منزلی که وارد بازار فروش می شود چند مشتری دست به نقد منتظر ایستاده اند و بر سر خرید به قیمت بالاتر به رقابت با هم مشغولند. برای آن دسته از دوستانی که خانه نخریده اند و هنوز دارند دست دست می کنند توصیه می کنم تا نرخ بهره بانکها هنوز خوب است بشتابند تا اگر از امکان تخفیف گرفتن محروم مانده اند لااقل از امکان وام با بهره پایین جا نمانند که اگر این ممه را هم لولو ببرد باید صبر کنند تا پایین آمدن دوباره آن بعد از تاثیرات رکود بعدی، که به تخمین تهرانتویی می شود طرف های سال 2011- 2012.

در مورد وام مسکن و شرایط درخواست برای آن و نظایرهم با مشاور املاک خودتان مشورت کنید. ( در واقع مشاور شما را به کارگزار وام معرفی می کند و او هم در بازار وام برای شما می گردد تا بهترین شرایط را با مناسب ترین نرخ بهره ممکن از بانکها و یا دیگر موسسات مالی پیدا کند و تقاضای وام شما را آماده کند و به موسسه مربوطه بدهد). خودتان هم می توانید دنبال وام بگردید و از بانکهای مختلف تحقیق کنید.
مامور مشاور مسکن شما کسی است که از طرف دفتر مشاوره املاکی که شما با آن تماس می گیرید مامور می شود تا با شما کار کند و نوع ملک و میزان بودجه و علایق شما را معلوم کند و با شما به دیدن ملک برود و شما را در کارهای لازم بعدی کمک کند. این خدمات برای شما رایگان است و ضمنا تمامی مشاوران املاک از یک بانک اطلاعاتی مشترک استفاده می کنند و همه به کل ملک های روز دسترسی دارند و مجبور نیستید همزمان با چند مشاور کار کنید ( در واقع خلاف مقررات هم هست). کارهای مربوط به ثبت سند و تحقیق در مورد مرتب بودن مدارک ملک و حساب و کتابهای قبلی آن به عهده وکیل است. این وکیل را می توانید به توصیه مشاور املاک خود و یا با معرفی دوستان و آشنایان انتخاب کنید.

موفق باشید.


Link to this log     لینک به این نوشته - 8:42 p.m. -                                                 مطلب را به بالاترین بفرستید:

● عیدی شما
حتما تا بحال پیش آمده که صرفا از سر کنجکاوی برای دیدن فیلمی به سینما رفته اید و بعد داستان فیلم را دوست نداشته اید و از اتلاف وقت و پول پشیمان شده اید. بعضی وقت ها هم می خواهید با همسرتان یا فرزندتان به دیدن فیلمی بروید و نمی دانید که از سوژه آن خوششان خواهند آمد یا نه. با مراجعه به این آدرس می توانید داستان فیلم هایی را که هم اکنون بر پرده سینما ها هستند و یا قبلا اکران شده اند و الان دی وی دی آنها در دسترس است بخوانید.

البته مزه فیلم برای شما کمتر خواهد شد ولی لااقل از دیدن خیلی از فیلم هایی که پیش پرده های جذاب و داستان های هجو دارند در امان خواهید ماند.

عیدتان مبارک



Link to this log     لینک به این نوشته - 11:45 a.m. -                                                 مطلب را به بالاترین بفرستید:

● سال نو مبارک
برای شما دوستان خوب آرزوی سالی پربار و موفق داریم و سلامت و شادمانی و توانگری روزافزون شما را از خدای بزرگوار و بخشایشگر تقاضا داریم.
نوروز خوش، ایام بکام.



Link to this log     لینک به این نوشته - 1:21 a.m. -                                                 مطلب را به بالاترین بفرستید:

● ادامه ماجرای بانک و بانک بازی

باور کنید من برای هر خط از نوشته هایم دلیل دارم پس به توصیه های من عمل کنید. اصولا آدم عاقل نباید برای خدمات بانکی زیر بار پرداخت کارمزد برود. کافیست 1500$ تا 2000$ در حسابتان همیشه داشته باشید تا برای 15 الی 20 تا ترنزکشن پول ندهید. شرایط را از بانکتان بپرسید چون برای هر مدل آن اسم دارند و حساب و کتابش فرق می کند.
رویال بنک از اینجور تخفیف ها ندارد پس باید بروید سراغ بانکهای دیگر: بانک تی دی دومین بانک بزرگ کاناداست و به اندازه بقالی های تهران شعبه دارد و سر هر تقاطع یکی از شعبه های آنها را می بینید. اسکوشا بنک از نظر تعداد شعبه رتبه سوم را دارد. تعدد شعب با توجه به یکپارچه بودن سیستم بانکی خیلی مهم است. این را بعد از مدتی زندگی در اینجا متوجه خواهید شد.
ضمنا چون تورم در کانادا بسیار پایین است - در حد 2.5 درصد- و این عدد در نرخ بهره بانکی تاثیر گذارست، به حساب شما هم بهره ناچیزی تعلق می گیرد. مثلا برای ده هزار دلاری که در حساب مهاجرت دارید ماهانه 30 الی 50 سنت بهره می دهند.
اگر سپرده ثابت کنید بدون حق برداشت تا سه سال به بهره 3 درصدی می رسید و سالانه به هر هزار دلارتان نزدیک به 30 دلار بهره می دهند که 8 دلارش می شود مالیات. خلاصه اینکه در آمریکای نمی توانید پول بخوابانید توی حساب و با بهره اش زندگی کنید. در واقع در ایران هم بانکها زیر نرخ تورم بهره می دهند و اگر لااقل پنجاه درصد بهره پولتان را دوباره به همان حساب باز نگردانید تا بهره مرکب بگیرید ارزش پولتان روزبروز کمتر می شود.
سیستم مالی اینجا طوری طراحی شده تا مردم را وادار به کار کردن و تولید و سرمایه گذاری کند و مانع از تجمع پول در حساب ها، افزایش نقدینگی و بروز تورم بیشتر شود. در مورد اینکه باید با پولتان چکار کنید بعدا باید توصیه هایی آماده کنم ولی فعلا در بند بهره بانکی نباشید چون اگر دو میلیون دلار را بگذارید بانک سالی 60 هزار دلار بهره می گیرید که بیست هزار دلارش می شود مالیات. در حالیکه اگر همین دو میلیون دلار را یک شعبه مک دانلد (از نوع درایو این – که با ماشین می روند تویش و خرید می کنند) بزنید سالانه سیصد هزار دلار خالص می گذارید توی حسابتان. در واقع سیستم شما را وادار کرده است تا خدمات عرضه کنید، هفت هشت نفر را استخدام کنید، به بازار تولید فراورده های پروتینی و کشاورزی نان برسانید و برای صنایع بسته بندی و تبلیغات هم کار ایجاد کنید. هم خودتان بیشتر بدست بیاورید و هم طبق اصل اقتصادی انتشار سرمایه، دهها موقعیت سود آور برای بقیه مردم درست کنید.

توصیه می کنم حساب رویال بنک را بشکل کارمزدی کنید تا به ازای هر ترنزکشن از آن کارمزد بردارند و بگذارید کمی پول در آن بماند - در حد صد یا دویست دلار- تا سابقه بانکی تان با آن بانک حفظ شود. حتی خوب خواهد بود که در هر سه بانک اسکوشا بنک و تی دی و رویال بنک حساب داشته باشید و کمی پول در حساب های فرعی بگذارید باشد و کارت بانکی هر سه را داشته باشید تا اگر زمانی به پول نقد نیاز داشتید از دستگاه خودکار هر کدام که دم دست بود براحتی پول بگیرید. در واقع با کارت بانکی هر بانکی از دستگاه بانکهای دیگر هم می توانید پول بگیرید ولی برای هر مورد 1.5 دلار کارمزد می گیرند که هزینه بیخودی است. ضمنا از دستگاههای خودکار غیر بانکی پول نگیرید چون کارمزدشات 2.5 دلار است و پولتان را دور ریخته اید.

ضمنا برای گرفتن کارت اعتباری در ابتدای کار که به کانادا آمده اید می توانید به یکی از شعب بانک تی دی بروید و بگویید که مایل هستید کارت ویزای گرین هزار دلاری بگیرید و حاضرید یک حساب دو هزار دلاری سپرده ثابت سه ساله هم (جی آی سی) – بدون حق برداشت تا آخر مدت قرارداد- باز کنید که به کارت وصل باشد (در حکم تضمین باشد که بد حسابی نخواهید کرد) و از ایشان بخواهید اول بررسی کنند ببینند پیشنهاد شما مقبول بانک واقع می شود و اگر شد آن وقت از کمپانی کارت ویزا برایتان اقدام کنند. چون اگر درخواست شما رد شود تا 6 ماه بعد دیگر نمی توانید برای این نوع کارت تقاضا بدهید. گرفتن کارت اعتباری، ولو با منت کشی و دادن باج به بانک به طریق گفته شده، ارزشش را دارد چون هر چه زودتر شروع کنید به ساختن تاریخچه اعتبارتان در کانادا برایتان بهتر خواهد بود و بعدا برای خرید اتومبیل و منزل – یعنی درخواست برای وام لازم جهت این کارها- کارتان سریعتر و راحت تر راه می افتد. یادتان باشد از دید کردیت کمپانی شما از روزی که می آیید کانادا در بازار پول به دنیا آمده اید و اگر در ایران دسته چک پهن دویست بزرگی داشته اید و بانک جلوی شما تعظیم می کرده، اینجا با داشتن دویست هزار دلار در حسابتان شما را برای خرید قسطی یک دوچرخه هم تایید نمی کنند. چون سابقه مالی در کانادا ندارید و مجبور می شود یا قیم مالی واسطه کنید – کسی که سابقه مالی دارد زیر بار تضمین شما برود- یا اینکه نقد بخرید.
بعد از شش ماه شرکت کارت اعتباری به سابقه شما نگاه خواهد کرد و اگر خوش حساب بوده باشید – یعنی تمام صورتحساب های خود را بموقع پرداخت کرده باشید- و از کارت هم استفاده کرده باشید، آنوقت ممکن است اعتبار شما را زیادتر کنند و یا اینکه قبول کنند که تضمین را از سر کارتتان بردارند – البته پول در حساب سپرده تا آخر سه سال گیر افتاده است- کارت های اعتباری مستر کارد معمولا آسانگیر تر هستند و بعد از چند ماه که در کانادا به کار مشغول بودید به آسانی شما را تایید می کنند و برایتان کارت صادر می کنند.
ضمنا بدانید که کارت اعتباری زیادی هم خوب نیست و داشتن چندین کارت با مجموع اعتبار بالا در موقع گرفتن وام می تواند اذیتتان کند. چون به این معناست که شما قادر هستید وسط پرداخت وام کلی بدهی دیگر هم بالا بیاورید و شاید نتوانید قسط وامتان را بدهید و برای وام دهنده دردسر درست کنید. پس یادتان باشد مجموع اعتبار روی کارت های اعتباری تان از 10 درصد درآمد سالانه خانواده بالاتر نرود. یادتان باشد هر وقت خواستید می توانید کارت های اضافه را کنسل کنید یا بخواهید که اعتبار کارت ها را کمتر کنند تا از دید وام دهنده ها پتانسیل شما برای بدهکار شدن کمتر شود و قابلیت اعتماد بیشتری پیدا کنید.

یادتان باشد که کارت های ویزا و مستر کاردی را بگیرید که هزینه کارمزد سالانه نداشته باشند. ضمنا کارت های مسترکاردی که از طرف شرکت های "کندین تایر" و نیز "پرزیدنت چویس" صادر می شوند، یک درصد از مبلغ خرید هایتان را به شما به شکل تخفیف در خرید های بعدی باز می گردانند که می تواند سالانه مبلغ قابل توجهی بشود.

موفق باشید.



Link to this log     لینک به این نوشته - 12:05 p.m. -                                                 مطلب را به بالاترین بفرستید:

● افتتاح حساب بانکی کانادایی، دلار حواله ای و دلار با منشاء داخلی

متقاضیان مهاجرتی که در مصاحبه قبول می شوند یا از مصاحبه معاف می شوند (ویو می شوند)، باید طبق ضوابط پروسه، یک حساب بانکی در یکی از بانکهای کانادا بنام خود – یا مشترک با شخص دیگری - باز کنند و مبلغ معینی را به حساب واریز نمایند ( یا حواله کنند) و بانک باز کننده حساب باید فکسی مبنی بر تایید وجود مبلغ مذکور در حسابی بنام شخص مورد نظر به سفارت کانادا در دمشق – یا هر جای دیگری که منتظر آن هستند- بزند.
برای باز کردن حساب ارزانترین (و طولانی ترین راه) مکاتبه با رویال بنک کانادا (ویا مراجعه به وبسایت آنها و پر کردن درخواست) و دریافت فرم های تشکیل حساب از طریق پست، و سپس گرفتن وقت از سفارت برای تایید امضاء شما پای ورقه ها (با دریافت کارمزد) و سپس ارسال آنها به آدرس بانک و به انتظار نشستن برای آمدن نامه تاییدیه افتتاح حساب، است.
راه دوم مراجعه به دفاتر مهاجرت و دادن اجازه افتتاح حساب به شرکت خدمات مهاجرت و دریافت کپی فکس تاییدیه افتتاح حساب خواهد بود. یادتان باشد که حتما بعد از دریافت فکس به شماره اصلی بانک مذکور که در وبسایتشان نوشته شده – و نه به همان شماره تلفنی که روی فکس نوشته شده- زنگ بزنید و با مسوول خدمات مشتریان بانک حرف بزنید و از او بخواهید به شما بگوید که آیا چنین شماره حسابی وجود دارد و آیا مال خود شما به تنهایی است یا با کس دیگری مشترک است – یعنی بوی کلاهبرداری می دهد یا نه- و البته مامور بانک هم کلی از شما اطلاعات شناسایی خواهد پرسید تا جوابتان را بدهد ولی لااقل خیالتان راحت می شود که دلاری که می فرستید می رود توی حساب خودتان.
معمولا حساب باز شده قفل است و فقط می شود پول توی آن ریخت و تا خودتان شخصا در بانک حاضر نشوید و اوراق شناسایی خود را ندهید و پای ورقه های فعال سازی را با امضاء یکسانی که برای افتتاح حساب استفاده کرده بودید، رسمی نکنید، با این حساب هیچ کار دیگری نمی شود انجام داد. بعد از فعال شدن حساب دیگر فرقی نمی کند که با کدام شعبه دیگر کارهای بانکی تان را انجام بدهید چون سیستم های بانکی کانادا یکپارچه هستند و می توانید از هر کدام خواستید پول بگیرید و به هر کدام که خواستید پول بدهید و همگی وارد اطلاعات حساب خودتان خواهد شد. باز کردن حساب جاری (چکینگ اکانت) بر خلاف ایران که نیاز به معرف و تعهد نامه و بررسی سوابق و انتظار دارد به سادگی آب خوردن است و می توانید در موقع باز کردن حساب چند برگ چک موقت هم بگیرید تا دسته چکی که سفارش داده اید (در طرح و نقش دلخواهتان و به تعداد برگی که دوست دارید) به آدرس شما پست شود. برای انجام عملیات بانکی از دستگاه های (ای تی ام) یا خودکار هم می توانید بطور بیست و چهار ساعته استفاده کنید. یکی دیگر از چیزهایی نیز که در کانادا یاد میگیرید قدرت تلفن است. در این کشور می توانید تمام امور بانکی خود را و هر گونه کار اداری دیگر را که نیاز به امضاء کردن نداشته باشد با تلفن انجام دهید – با ترکیب فکس و تلفن آن قسمت هم انجام شدنی است.
نیز می توانید از طریق اینترنت و مراجعه به وبسایت بانک تمام امور بانکی خود را، نظیر پرداخت صورتحساب تلفن و کارت اعتباری و ...، به انجام برسانید. بعضی شعب بابت خدمات بانکی کارمزد دریافت می کنند که رویال بنک از این دسته است. بعضی دیگر مثل بانکهای سی آی بی سی و بانک تی دی در قبال حفظ حداقل معینی در حساب – مثلا هزار دلار یا بیشتر- تا تعداد معینی ترنزکشن – هر گونه پرداخت یا دریافت- را رایگان انجام می دهند و برای تعداد بیشتر کارمزد برمی دارند. در فعالیتهای مالی از طریق اینترنت هم بعنوان ترنزکشن محسوب می شوند.
و اما در ایران دلار دو نوع دارد: نوعی که منشاء خارجی دارد و توسط شخص دیگری از خارج از ایران به کشور وارد شده و ورود آن در فرودگاه یا بانک دریافت کننده ثبت شده است، و نوعی که منشاء داخلی دارد و عملا غیر قانونی است و حمل و داشتن آن جرم است و آنرا از دست فروش و دلال دلار در کوچه و خیابان می توان خرید. از آنجاییکه برای هر مسافر راهی اروپا و آمریکای شمالی هزار دلار آمریکا سهمیه خروج ارز از کشور داده می شود، همراه داشتن این مبلغ در فرودگاه مشکلی ندارد و من هم دیده ام هم شنیده ام که تا دو سه هزار دلار بیشتر هم کسی کاری ندارد – هر چند در صورت صلاحدید مامور بازرسی می تواند توقیف شود و یا شما مجبور شوید به مشایعت کنندگان بدهید تا برگردانند. بهر حال برای مهاجر بهترین توصیه این است که اگر وقت دارد تنها همان میزان مجاز را بهمراه بردارد و بقیه را به شکل حواله ای به حساب خود بفرستد.

اما دلار حواله ای باید از کجا خرید؟
گرانترین راه مراجعه به شرکت های خرید ارز مثل پرسپولیس هستند و یا مراجعه به دفاتر خدمات مهاجرت قابل اطمینان و پرداخت کارمزد به ازای هر دلار و ارسال آن به بانک مقصد است. راه ارزانتر پیدا کردن شرکتها یا تجار یا دلالان ارز حواله ای بازار است – از طریق دوست و آشنا- و خرید ارز از آنهاست – این روش معمولا مطمین ترین راه است چون شما با فروشنده ارز به یکی از شعب ارزی می روید و همانجا آن شخص فرم های فروش را پر می کند و وجه ریالی را از شما دریافت می کند و می توانید همانجا از بانک بخواهید به حساب شما در کانادا ارسال کند (باید نام لاتین و شماره پاسپورت و نام بانک و آدرس شعبه خودتان و شماره حساب و شماره ترانزیت شعبه را بهمراه ببرید) و یا اینکه بدهید همانجا توی پاسپورتتان مبلغ را بنویسد و مهر کند و دلار را نقدا تحویل دهد – مواظب باشید جیب بر و کیف زن جماعت مشغول پاییدن شما نباشند!- و یا می توانید بخواهید که همان برگ حواله را بشما بدهند و یکی دو روز قبل از پرواز به یک شعبه ارزی بی دردسر و خلوت تر همان بانک بروید و نقدش کنید – با ذکر در پاسپورت.
برای باز کردن حساب دلاری هم می توانید مقداری از دلار خریده شده را به حساب ارزی با منشاء خارجی خودتان در ایران در هر شعبه ارزی که مایل باشید واریز کنید – یا همه موجودی دلاری خود را همانجا نگه دارید و موقع لازم حواله کنید به حساب دیگرتان در کانادا.
انشاءالله وقتی هم تشریف آوردید کانادا از دست دلار و دلار بازی راحت می شوید و همه دارایی تان یکدست دلاری می شود و دنگ و فنگ تبدیل نخواهید داشت. ضمنا بیاد داشته باشید که می توانید تمام هزار دلار همراهتان را پیش از سوار شدن به هواپیما به سمت کانادا، در فرودگاه میان راه – مثلا آمستردام یا فرانکفورت- به دلار کانادا تبدیل کنید تا اینجا مجبور نشوید دنبال اینکار هم بروید – هر چند تمام شعب تمام بانکها این تبدیل را برایتان انجام خواهند داد.
راستی اگر اشیاء قیمتی – مانند طلا و جواهر بهمراه دارید و از امنیت محل اقامت موقت خود و یا بطور کلی آپارتمانی که کرایه می کنید اطمینان کافی ندارید می توانید از بانکتان بخواهید تا بشما یک صندوق امانات بدهد که برای یک صندوق کوچک سالانه پنجاه دلار کارمزد از شما خواهند گرفت و خیالتان را راحت خواهند کرد.
بانکهای تی دی ساعت کاری بهتری در مقایسه با سایر بانک ها دارند و اغلب شعب آنها پنجشنبه ها و جمعه ها تا ساعت شش عصر باز هستند و شنبه ها هم کار می کنند. البته بقیه بانکها هم شعبی با ساعت کاری اضافه بر سازمان دارند ولی تعداد شعب تی دی در این مورد بیشتر است.

موفق باشید.



Link to this log     لینک به این نوشته - 2:03 p.m. -                                                 مطلب را به بالاترین بفرستید:

● قالیچه و آوردن آن به کانادا

در مورد محدودیت متراژ و قیمت قالیچه هایی که می توان بدون دردسر بهمراه خود به فرودگاه بیاورید و به بار تحویل دهید بهترین راه پرس و جو از گمرگ فرودگاه است اما طبق آخرین اطلاعاتی که من دارم – که ممکن است خیلی هم دقیق نباشد- هر نفر می تواند دو قالیچه شش متری یا یک فرش دوازده متری در هر پرواز بهمراه بار تحویل دهد. جنس قالیچه ها مشمول سختگیری خاصی نیست و از کرکی و گل ابریشم تا تمام ابریشم یکسان به حساب می آید اما ماموران یکی یکی آنها را چک می کنند که عتقیه نباشند و در این مورد هم خیلی کارشناس هستند.
و اما قالیچه در کانادا خیلی گرانتر از ایران است و قیمت آن در مغازه های اینجا بین سه تا پنج برابر قیمت ریالی اش است. تنها مشکل اصلی راکد بودن شدید بازار آن و عدم تمایل خرید مغازه داران به خرید آن از دست مسافر است و یا تمایل آنها به خرید قالیچه به قیمت اصلی آن است.
بعد از تحریم فرش ایران از جانب آمریکا و همچنین تولید انبوه فرش های دست بافت چینی و هندی با کپی کردن طرح های ایرانی با بهای یک سوم تا یک دهم فرش ایرانی، این بازار در آمریکا و کانادا تقریبا از بین رفته است و از طرف دیگر عدم شناخت مردم این منطقه از کیفیت فرش یا عدم توان تمیز دهی طرح ها از یکدیگر باعث شده تا مردم بندرت تمایلی به خرید فرش ایرانی از خود نشان دهند. (به سبک خودمانی اش: مشتری اول و آخر قالیچه هایی که می آورید خودتان خواهید بود.)
کیفیت فوق العاده بالای فرش های ماشینی موجود در کانادا و همینطور موکت و کفپوش های اینجا هم مزید بر علت شده و تمایل به خرید فرش واقعی را کمتر کرده است.
در موقع خروج از قسمت تحویل بار فرودگاه پیرسون، مامور گمرکی در باجه ای ایستاده و از شما می پرسد که آیا جنس ممنوعه ای یا چیزی که گمرک به آن تعلق بگیرد به همراه دارید یا خیر و بطور شانسی بعضی از مردم را نگه می دارد و به بخش بازرسی می فرستد. اگر مورد خلافی مشاهده کند – مثلا آوردن میوه و سبزی تازه و یا دانه گل و گیاه- آنوقت ممکن است از جریمه نقدی تا زندان و اخراج از کانادا برای همیشه، در انتظار شخص خاطی باشد.
شما می توانید لیستی از اموال شخصی تان – گویا تا سقف نفری بیست هزار دلار- به این مامور بدهید و به او بگویید که این اموال (مثل فرش و نقره جات و اثاثیه و هر شی قیمتی دیگر) را در سفر های بعدی می آورید و آنها به شما چهار سال وقت می دهند که این اموال را بیاورید و از بابت آنها گمرکی از شما نمی گیرند. در واقع اگر فرش در اینجا خوب فروش می رفت هر مسافری که از دید و بازدید فامیل در ایران برمی گشت یک فرش با خود می آورد و با سود فروش آن خرج سفر و سوغاتی را در می آورد و استفاده هم می برد ولی الان بیش از دهسال است که این نوع درآمد از بین رفته.
اگر لیست مذکور را در همان موقع آماده نداشتید فقط ذکر کنید که بعدا لیست را به گمرک خواهید داد و آن وقت گویا تا یکسال وقت خواهید داشت که با فهرست مورد نظر به دفتر گمرک فرودگاه بروید و لیست را تسلیم کنید و رسید بگیرید. (در مورد مهلتی که به شما داده می شود برای اینکار حتما از مامور سوال کنید چون این مقررات دایما در حال تغییر هستند).

یکی دو نکته دیگر:
شما بعنوان مهاجر، تقریبا آخرین کسی در پروازتان هستید که سر وقت چمدان هایش خواهد رفت چون علاوه بر اینکه در صف طویل ورود قرار خواهید گرفت، بعد از دریافت مهر ورود به سالن دیگری هدایت می شوید که در آنجا باید مهاجر شدن شما رسمیت پیدا کند و با افسری در پشت یک کامپیوتر مصاحبه کنید و سند وردتان به کانادا را امضاء کنید و این پروسه ممکن است جمعا نیم ساعت تا چهل و پنج دقیقه و شاید بیشتر طول بکشد پس وقتی سر وقت بارتان رفتید به دنبال آن روی تسمه نقاله نگردید چون مدتی است که توسط ماموران فرودگاه روی زمین چیده شده اند و هر کدامشان احتمالا یک طرف سالن روی زمین هستند!

ضمنا بهتر است در فرودگاه وسط راه – مثلا آمستردام یا فرانکفورت- مقداری دلار آمریکا را به دلار کانادا تبدیل کنید (حتی اگر هم تمام دلار نقد همراهتان را تبدیل کنید هم بهتر است چون دیگر با دلار آمریکا کاری ندارید) تا در فرودگاه پیرسون وسط آن همه مشغله و هاگیر واگیر مجبور نشوید دنبال آن هم بروید. ضمنا چرخ های دستی حمل بار سکه های یک دلاری بعنوان گرویی می خورند و در کنار دستگاه آزاد کردن این چرخ ها، دستگاهی است که اسکناس های پنج و ده و بیست دلاری کانادا را می گیرد و بجایش پول خرد می دهد و با دلار آمریکا کار نمی کند. یادتان باشد اگر در کانادا با دلار آمریکا پول تاکسی بدهید یا خرید بکنید سر خودتان کلاه گذاشته اید چون نرخ تبدیل آنها بخوبی باجه های تبدیل ارز فرودگاه ها یا بانک ها نخواهد بود و زیر قیمت واقعی آن به شما پول خواهند داد (چون کارمزد تبدیل دارند می گیرند).
یادتان باشد در بیرون درهای سالن ترمینال وقتی دیگر با چرخ بار کاری نداشتید آن را به داخل دستگاه مخصوصش در همان بیرون در بازگردانید و پولتان را پس بگیرید.

موفق باشید.



Link to this log     لینک به این نوشته - 10:48 p.m. -                                                 مطلب را به بالاترین بفرستید:

● ویزای کاری

توضیح: مطلبی را که می خواهم در اینجا راجع به آن صحبت کنم را بسیار جدی بگیرید و از گرفتار کردن خود و زن و فرزندتان و از بین بردن دستمایه یک عمر زحمت و تلاش خود و احیانا فروپاشی خانه و خانواده تان به صرف علاقه مندی شدید برای دیدن کانادا و زندگی در خارج از کشور خودداری کنید:

دوستان تا بحال چندین بار از طریق ایمیل مطرح کرده اند که وکیلی در تهران پیدا کرده اند که با دریافت چند میلیون تومان (بین 2 تا 10 میلیون تومان بسته به وکیل و مبرز بودن و سابقه موفقیت او) برای علاقه مندان به آمدن به کانادا ویزای کاری میگیرد و خیلی سریعتر از مهاجرت و فقط طی 3 الی 6 ماه ویزا را بدست شخص می رساند. بنظر شما این خوب است و ما اقدام کنیم یا خیر؟

بیایید نگاهی داشته باشیم به مزایا و معایب این روش آمدن به کانادا:

مزایا:
1- سریعتر به انجام می رسد و در صورت کارآمد بودن وکیل و مناسب بودن اوضاع سیاسی صدور ویزای کار برای ایرانی ها ظرف سه تا شش ماه ویزا آماده می شود.
2- معمولا مصاحبه ای درکار نیست و قرار نیست کسی در مورد مناسب بودن فرد برای پذیرفته شدنش بعنوان عضو جدید جامعه کانادا بررسی کند و تصمیم بگیرد.

معایب و نکات مهم:
1-" وکیل" – که غالبا سررشته ای هم از وکالت ندارد عملا دلالی است که در تهران پول و سفارش را از مردم می گیرد و بخشی از آن را بعنوان حق الزحمه خود برمی دارد و بقیه را برای همکارانش در کانادا می فرستد- و عملا نمی تواند هیچ تضمین قطعی ای در مورد موفقیت در اخذ ویزا به شما بدهد. در صورت عدم موفقیت بخشی از پول بعنوان کارمزد عملا از بین رفته است.

2- روش کار این است که همکاران "وکیل" در کانادا چند شرکت بدون واقعیت فیزیکی – یعنی قلابی - به ثبت رسانده اند و یا با چند شرکت کوچک ارتباط دارند و با پرداخت رشوه از آنها یک برگ اعلام نیاز به نام شخص متقاضی می گیرند. سپس روی این برگ بعنوان نماینده حقوقی شخص اقدام می کنند و برای او تقاضای ویزا می کنند و اگر موفق به گرفتن ویزا شوند به شخص اعلام می کنند تا برای دریافت آن در تاریخی معین به سفارت کانادا در تهران مراجعه کند.

3- از آنجا که غیر از خود ویزا بقیه ماجرا واقعیتی ندارد، وقتی شخص به خاک کانادا پا می گذارد کاری در انتظارش نیست و باید خودش ضمن پوشش هزینه های زندگی – برای یکنفرلااقل 1500$ و برای یک خانواده سه نفره لااقل 2000$ در ماه بغیر از هزینه های اولیه - از پس انداز خود، باید بدنبال کار بگردد. این ویزا شش ماه اعتبار دارد و در پایان آن باید شرکتی که شخص را استخدام کرده درخواست تمدید ویزای کار او را به جریان بیاندازد و گرنه با ابطال ویزای کار شخص قانونا ملزم به بازگشت به مبدا خواهد بود. در این وضعیت از طرف اداره ناظر به اتباع خارجه برای اقدام جهت دستگیری و دیپورت شخص خاطی دستور کاری به پلیس داده می شود و چنانچه شخص تا این موقع از کانادا خارج نشده باشد فراری بحساب آمده و علاوه بر اخراج از کانادا جزای نقدی و حتی زندان می تواند در انتظارش باشد. – ضمن اینکه دیگر تقریبا محال خواهد بود که بعد ها دوباره به این شخص ویزایی برای ورود به کانادا بدهند.

4- شرکت های کانادایی در شرایط فعلی که نیروی کار مهاجر و سیتیزن با سابقه کار کانادایی و احیانا تحصیلات کانادایی آماده به کار وجود دارد از استخدام نیروی کار خارجی با ویزای کار امنتاع می کنند زیرا برای ایشان بار حقوقی و هزینه بیشتری دارد. این امر در تمامی رشته های تخصصی از آی تی گرفته تا تمامی زیرشاخه های مهندسی و فنی یکسان است. کار کردن در شاخه ای غیر از رشته ای که برای آن ویزای کار دریافت شده نمی تواند ویزای شخص را بعد از شش ماه تمدید کند و باید ویزای جدید دیگری برای او و آنهم در خارج از خاک کانادا درخواست شود.

5- شخصی که با ویزای کاری وارد کانادا شده امکان تبدیل ویزایش را به ویزای تحصیلی یا مهاجرت ندارد و برای هرگونه تغییر ویزا باید ابتدا خاک کانادا را ترک کند و سپس از طریق یکی از سفارتخانه های کانادا در خارج از این کشور برای این امر اقدام کند. بدیهی است که در صورت ترک کانادا برای اقدام جهت تعویض نوع ویزا دیگر امکان بازگشت به کانادا با همان ویزای کاری وجود نخواهد داشت.

6- شخصی که با ویزای کار به کانادا می آید فاقد بیمه خدمات درمانی دولتی است و در صورت بروز مشکل جسمانی و سلامتی متکی به موجودی نقدی خود خواهد بود. ضمنا فاقد بیمه بیکاری انتاریو هم می باشد و در صورت بیکاری و گذشتن موعد تمدید ویزا باید به کشور مبدا بازگردد.

بطور کلی از زمستان سال 2000 تا امروز و احتمالا تا چهار سال دیگر بازار کارآمریکای شمالی کمبود نیروی کار نداشته و نخواهد داشت. در واقع بنظر می رسد با توجه به داغ شدن بازار آوت سورسینگ و ارسال بخش های
پیاده سازی پروژه ها به کشور های دارای نیروی کار ارزان – نظیر هندوستان و چین- هرگز چنین اتفاقی نیافتد چون سالانه صدها هزار فرصت شغلی به آن کشور ها انتقال می یابد.

بنا براین ویزای کار عملا چیزی نخواهد بود جز راهی برای آمدن به کانادا برای کسانی که علاقه مند به دیدار از کانادا هستند و احتمال موفقیت ایشان برای دریافت ویزای توریستی نمی رود. از سال 2001 تا امروز در آمریکای شمالی ویزای کاری صدها هزار نفر باطل شده و مجبور به بازگشت به کشورشان شدند. برای این عده که یکبار ویزای کاریشان باطل شده گرفتن مجدد ویزای کاری تقریبا غیر ممکن خواهد بود. من چند نفر از این عده را شخصا می شناسم.

بهترین راه رسیدن به کانادا اقدام از طریق کانال مهاجرت است که در آن ویزای دایمی خواهید داشت و اجازه کار بدون هرگونه محدودیت. هم بیمه درمانی دارید و هم امکان دریافت وام برای تحصیل و ده ها مزیت دیگر. اگر امکانات تحصیلی یا مالی یا تسلط به زبان انگلیسی لازم را برای مهاجرت ندارید، بدانید که تقریبا هیچ شانسی هم برای موفقیت با ویزای کاری نخواهید داشت چون فرصتی برای کامل کردن هیچکدام از این نقاط ضعف به شما داده نخواهد شد.

خیلی تلخ و آزاردهنده است و من بسیار از دادن این اطلاعات ناامید کننده ناراحت هستم. ولی از آن ناگوار تر دیدن خانواده های است که با صرف مبالغ کلان و فروش خانه و اتومبیل و هزینه کردن پس انداز یک عمر زندگی مشترک در پی اخباری اشتباه و امیدی واهی که توسط یک دلال ویزا برایشان بوجود آمده راهی بازار کاری می شوند که هیچگونه آمادگی برای ورود به آن را ندارند و بعد از خرج کردن پولشان و فرسوده کردن اعصابشان در جستجوی کار، دست از پا دراز تر به کشور باز می گردند تا دوباره از اول شروع کنند و چه بسا ارکان زندگی خانوادگی شان بر اثر فشار های مالی و روحی این شکست از هم گسسته شده باشد.

با مطالعه و دید باز اقدام کنید و عقل خود را در مقابل احساس خود قرار دهید.

در هر تصمیمی که می گیرید برایتان آرزوی موفقیت دارم


Link to this log     لینک به این نوشته - 12:16 p.m. -                                                 مطلب را به بالاترین بفرستید:

● دانلد ترامپ در تورنتو

سرمایه دار و ملاک صاحب نام و بسیار ثروتمند آمریکایی که برنامه "کارآموز" او اکنون تماشاگران بسیاری را پنجشنبه شب ها به پای تلویزیون می کشاند اعلام کرده که برای ساخت برجی 68 طبقه مرکب از هتلی بزرگ و مجلل و آپارتمان های مسکونی بسیار لوکس در داون تاون تورنتو – منطقه جنوب مرکزی شهر و مقر اکثر برج های تجاری بانک ها و موسسات مالی ارشد کانادا و بازار بورس معروف تورنتو- با سرمایه 500 میلیون دلار در حال آماده کردن طرح اجرایی با مشارکت شرکت های سرمایه گذار کانادایی است.
این برج که اولین نمونه در خارج از ایالات متحده است، مرتفع ترین مجتمع مسکونی کاناداست و قرارست در نزدیکی تقاطع خیابان های بی و آدلاید در کنار ناحیه مالی تورنتو بنا شود. این ساختمان از طبقه همکف تا طبقه 34 به هتلی مجلل و از طبقه 35 تا 68 به آپارتمان های یک تا سه خوابه تعلق خواهد گرفت و ساکنین منازل مسکونی به تمام امکانات تفریحی و ورزشی هتل دسترسی خواهند داشت.
پروژه طی یکسال شروع خواهد شد و بهمراه خود صدها فرصت شغلی و دهها قرارداد اجرایی برای پیمانکاران کانادایی ایجاد خواهد کرد. طبق محاسبات تا سال 2008 ساختمان آماده بهره برداری خواهد شد.
این خبر در کنار اخبار مربوط به دهها نمونه دیگر از سرمایه گذاری شرکت های خارجی در کانادا نوید بخش رونق بازار کار در کاناداست و مجموعه متصل بهم اجزاء این بازار آینده خوبی را برای تمام مهاجران خصوصا تازه واردین به انتاریو را متصور می سازد.
روز خوش



Link to this log     لینک به این نوشته - 11:00 p.m. -                                                 مطلب را به بالاترین بفرستید:

● کامپیوتر و مهاجرت

دوستان خوبم از ایران با ایمیل و کامنت پرسش هایی در مورد آوردن یا نیاوردن و قیمت کامپیوتر و لوازم جانبی پرسیده اند که در اینجا می توانید پاسخ اکثر این پرسش ها را ملاحظه کنید:

- اگر کامپیوتر شخصی دارید: آوردن کیس (یعنی بدنه اصلی کامپیوتر) و همینطور کیبورد و ماوس با چمدان امکان پذیر است و در بدو ورود لااقل 900$ صرفه جویی برای شما در برخواهد داشت. کافیست آنها را خیلی خوب لابلای حوله و لحاف و یا لباس ها بپیچید و در وسط چمدان جا بدهید. یادتان باشد که ولتاژ برق در آمریکای شمالی 110 ولت است پس چک کنید منبع تغذیه دستگاه – در پشت کیس معمولا سمت بالا- کلید تغییر ولتاژ به 110 ولت را داشته باشد. (اگر ندارد می توانید با صرف هزینه ای مناسب –در حدود ده دوازده هزار تومان- یک منبع تغذیه دو ولتاژه بخرید و عوضش کنید.) ضمنا اگر فکر می کنید دستگاهتان کمی قدیمی و کند است و امکانش را دارید آنرا در ایران آپ گرید کنید و به حافظه و هارددیسک و احیانا مادربرد و سی پی یوی آن برسید. در مورد مودم – که از روز اول آمدنتان به آن نیاز دارید- زیاد سخت نگیرید چون احتمال اینکه با سیستم تلفن کانادا درست کار نکند خیلی وجود دارد و پولتان از دست می رود چون ممکن است نهایتا مجبور به خرید یک مودم جدید و تعویض آن بشوید.(هزینه ای بین 20 تا 60 دلار).

ترجیحا از آوردن مانیتور چشم پوشی کنید و بفروشیدش. مانیتور ها بزرگ، سنگین و شدیدا صدمه پذیر هستند و دو ولتاژه هم نیستند. بعلاوه می توانید در کانادا یک مانیتور خوب 17 اینچی با دو سال گارانتی به بهای 200 تا 250 دلار بخرید.(شاید هم ارزانتر.)

- تمامی نرم افزارهایی را هم که دارید با خود بیاورید. حتی بد نیست سری به بازار رضا یا مرکز کامپیوتر پایتخت بزنید و خودتان را تجهیز کنید. بهتر است برای احتراز از هر گونه مشکل سی دی ها را در جعبه ای بگذارید و برای مهر و موم شدن یک هفته قبل از پرواز به ساختمان وزارت ارشاد در خیابان ویلای شمالی ببرید تا برایتان بازدید و مهر کنند (معمولا فردای روز تحویل آماده است و هزینه ای هم ندارد.)

- در تورنتو، مثل همه جای دنیا، قیمت لوازم کامپیوتر بسته به اینکه چه مارکی باشند و از کجا بخرید فرق می کند. خرید از فروشگاههای بزرگی مثل
Staples Business Depot, Future Shop, Best Buy
آسان است و پس دادن جنس خریداری شده از آن هم آسانتر. ضمنا بهترین گارانتی را به شما می دهند- و حتی می توانید روی گارانتی کارخانه گارنتی بیشتری بخرید- و خدمات بعد از فروششان هم خوب است. (یا لااقل ما تا بحال در مورد آنها بد نشنیده ایم.) این در حالی است که با مراجعه به روزنامه رایگان "مترو" که در ایستگاههای سابوی و همینطور جعبه های روزنامه کنار خیابان ها پیدا می شود تبلیغ فروشگاههای کوچکتری را پیدا می کنید که جنس ارزانتر و با کیفیت پایینتر عرضه می کنند. ضمنا خیابان کویین از تقاطع یونیورسیتی به سمت غرب در سمت شمال و جنوب خیابان پر است از مغازه های قطعه فروش و اسمبل کامپیوتر ارزان قیمت که گارانتی درست و حسابی هم ندارند.

پرینتر هم اینجا ارزان است و با حدود 120$ و یا بیشتر می توانید یک پرینتر سبک وزن رنگی مناسب برای مصارف شخصی بخرید.

کامپیوتر لپ تاپ نو که هم برای مصارف شخصی و هم برای کار مناسب باشد از حدود 1400$ شروع می شود و می رود بالاتر. قیمت دست دوم آن همت عالی است و هر چه زور فروشنده برسد و یا شما چانه بزنید همان خواهد بود و بنابراین میزان دقیقی ندارد ولی قطعا بسیار پایین تر از نوی آن است. بطور کلی اینجا جنس دست دوم خریداری ندارد و فروشنده آن تمام تلاش خود را می کند تا حتی الامکان از فروش آن پولی درآورد، پس همه چیز موکول می شود به مناسب بودن قیمت و هنر توافق. ضمنا یادتان باشد بهتر است همان موقع خرید لپ تاپ هر قسمت آن را می خواهید آپ گرید کنید زحمتش را بکشید چون بعدا اگر بخواید مثلا رم آن را بیشتر کنید و یا هارددیسک پرظرفیت تری بگیرید کلی به خرج و گرفتاری می افتید و قطعات تعویضی هم روی دستتان می مانند. ضمنا توصیه می کنم لپ تاپ را از یکی از فروشگاههای معتبری که ذکر نامشان رفت تهیه کنید تا بعدا برای دریافت خدمات فنی و گارانتی به گرفتاری نیافتید. خرید کامپیوتر از روی اینترنت هم به خوبی خرید مستقیم آن از یک فروشگاه معتبر نیست:
اولا – امکان کارکردن با دستگاه و تست آنرا ندارید و اگر سوالی دارید کسی نیست که همانجا همه توضیحات را به شما بدهد و مجبور می شوید به توضیحات نصف نیمه نوشته شده در وبسایت قناعت کنید و یا مدت های مدید پای تلفن بنشینید تا یک نفر به شما جواب بدهد. دوما- مجبور نخواهید شد برای ارسال دستگاهی که مشکل فنی پیدا کرده آنرا به آدرس تعمیرگاه پست کنید (بله پست کنید! و هر بار هم از جیبتان بیشتر از 100$ پول پست و بیمه محموله را بدهید!) و مجبور نیستید چشم به انتظار پست بمانید تا دستگاه شما را برایتان پس بیاورد.

در سالهای بعد وقتی سابقه کاری و اعتباری شما افزایش یافت آن وقت می توانید بهترین و گرانترین سیستم ها را هم قسطی بخرید – بعضی مواقع حتی بدون بهره- و در اقساط شش ماهه تا چهار ساله هم بازپرداخت کنید و ماهانه چیزی در حدود 60$ تا 150$ بپردازید. (البته اگر قرار باشد بهره بدهید همان بهتر که نقد بخرید.)

روی آپ گرید کردن دستگاهتان در اینجا حساب نکنید چون هر چیزی که آنجا قبلا روی اینترنت می دیدید و یا در کاتالوگ ها می خواندید و برایش آه می کشیدید اینجا همان روز اول آگهی شدنش در بازار موجود است و تا وقتی موقع آپ گرید دستگاه شما برسد دیگر تقریبا هیچ قطعه موجود در بازار به مجموعه عتیقه توی دستگاهتان نمی خورد و حسابی" آفتابه خرج لحیم" شده بهتر است خیلی شیک بازنشسته اش کنید و یک دستگاه نو بگیرید (هرچند هنوز می توانید از مونیتور و ماوس و کیبورد استفاده کنید.) ضمنا به تابلوهای اعلانات مجتمع مسکونی ایکه در آن زندگی می کنید هم دایم سر بزنید. بعضی وقت دانشجوهای خارجی که دارند به کشورشان برمی گردند دستگاههای خوبی را به قیمت های بسیار ارزانی می فروشند و جای چانه زنی هم گذاشته اند. شاید هم بتوانید در گاراژ سیل ها (فروش شخصی لوازم دست دوم در حیاط منزل) مونیتور و ماوس و کیبورد و حتی دستگاه های قابل استفاده ای پیدا کنید. (که البته با توجه به انگشت شمار بودن این موارد و نامعلوم بودن زمان رخدادنشان بهتراست در صورت نیاز فوری روی آنها حساب چندانی باز نکنید!)

ضمنا یادتان باشد که تمامی قیمت های بالا به دلار کانادا بود و باید ضرب در 1.15 هم بشوند تا مالیاتشان هم منظور شود و قیمت تمام شده واقعی را بدست آورید.

موفق باشید.



Link to this log     لینک به این نوشته - 11:37 a.m. -                                                 مطلب را به بالاترین بفرستید: